Er zijn op internet veel zeegedichten van 2 regels, 4 regels en meer te vinden. Het artikel vat voor u mooie gedichten over de zee samen .
De oceaan is enorm, soms luidruchtig, soms diep, net als het hart van ieder mens. Daarom wordt de zee al sinds de oudheid in veel liefdesverhalen genoemd en komt ze ook voor in gedichten. Hieronder vindt u gedichten van 4 regels over de zee, korte gedichten over de zee, mooie en emotionele gedichten over de zee en de liefde. Ze helpen u bij het uiten van uw stemming en gevoelens. Raadpleeg ze gerust.
Inhoudsopgave

4-regelig gedicht over de zee
1. De zee is altijd zo rumoerig,
De golven woeden op open zee.
Wat jouw liefde betreft, vond ik die teder
. Wie weet welke stormen er nog komen?
2. Ik mis de hartstochtelijke liefde die nog niet is verstrengeld
. Ze dooft snel, net als een kaars midden in de nacht.
De zee is deze middag zo stil en vredig,
Maar wrok maakt mijn hart nog stormachtiger.
3. O jee, er is niets meer om op te hopen.
Op het lange zandstrand ben ik helemaal alleen.
Er zit al iemand anders op de oude ontmoetingsplek.
Ik kwam als eerste aan, maar verloor de vleugels van de zwaluw.
4. Wie is zo extravert dat hij/zij zijn/haar liefde verkoopt? Ik luister afwezig
naar het pijnloze geluid van mijn hart dat breekt.
Deze middag op zee is er iemand die verdrietig is
vanwege de drukke herinneringen.
5. De zee is kalm en de golven zijn zacht.
Tijdens stormen maakt de zee woeste kolken.
Gedurende de vier seizoenen zijn de golven enorm en woest,
maar de eenzaamheid maakt mijn hart bitter.
6. Het zand blijft stilstaan, soms eroderend, soms verzandend.
Zo omarmt de zee van verdriet bittere liefde.
De golven met hun witte schuimkoppen houden hartstochtelijk van het zandige strand.
Stille liefdeszee vol wit zout.

7. Eenzame zeegolven in een vreemd land.
De trieste zandbank veranderde in steen, wachtend op haar man.
Droevige liefde voor altijd.
De golven wiegen nog steeds zachtjes op de zanderige kust.
8. Er zijn momenten waarop de zee troosteloos fluistert.
Het strand ziet er triest uit als de golven de zee in rollen.
Soms voelt de zee eenzaam.
Het regende pijpenstelen.
9. Als ik verdrietig ben, ga ik naar het strand om een wandeling te maken.
Daarbuiten rollen de golven om mijn verdriet te verzachten .
Hier houden de tranen op met stromen,
zodat mijn hart niet langer gevuld is met verdriet.
10. De zee mist je zo erg dat de golven wit worden.
Elke laag dringt door tot in de eindeloze kust.
Er zijn momenten waarop de zee woest buldert.
Je gaat ver weg… en komt nooit meer terug?

Korte gedichten over de zee
De zee (Xuan Dieu)
Ik ben het niet waard om de blauwe zee te zijn
Maar ik wil dat jij het witte zand bent
Lang vlak zandstrand
Kristalhelder zonlicht…
Prachtige gouden zandstrand
Comfortabele verticale rij
Als een stille droom
Duizenden jaren lang door de golven…
Ik wil de blauwe golven zijn
Kus het gouden zand voor altijd
Kus zo zacht, zo teder
Kus voor altijd
Gekust, teruggekust
Voor altijd en eeuwig
Om de aarde en de lucht te smelten
Ik ben gewoon niet meer zo gepassioneerd...
Soms is het overweldigend.
Alsof je kust wordt verpletterd
Het is tijd voor liefde
Overstroomd dag en nacht
Ik ben het niet waard om de blauwe zee te zijn
Maar maak ook de blauwe zee
Voor altijd zingen bij de klif
Een liefde die nooit eindigt
Tot het schuim wit is
En de wind waait overal
Als een kus die nooit eindigt,
Omdat ik zoveel van je hou, mijn liefste!
Poëzie geschreven aan zee (Huu Thinh)
Ik ben weg van jou
De maan is ook vreemd
De zon is ook vreemd
De zee vertrouwt nog steeds op haar uitgestrektheid
Een beetje eenzaamheid zonder zeil
De wind is geen zweep die de rotsen in de bergen wegslijt.
Ik ben niet de middag die je paars heeft geverfd
Golven gaan nergens heen als ze je er niet naartoe brengen
Omdat de golven hem maakten
Leunend
Dankzij jou…
Zee van herinneringen
Poëzie: Minh Ly
Ik ben alleen op de zee
Mijn eigen lucht
Jouw liefde is als een golf
Die elke zomermiddag rolt
Ik wil je mijn eeuwige liefde sturen ,
als een wilde kust, eeuwig
genietend van de blauwe zee.
Ik wacht op je terugkomst,
de zee blijft je naam roepen,
de droevige wind wiegt je zachtjes,
mijn lieve persoonlijke woorden
Kom terug naar de oceaan, mijn lief.
Onze liefde is hartstochtelijk aan de blauwe zee.
De golven blijven zachtjes kabbelen.
Ik wacht nog steeds op je.
De zee en jij
Poëzie: Le Khanh
Als de droevige straten met mij terugkeren naar de zee
De blauwe zee heeft duizenden golven
De wind fluistert alsof hij hoop verlicht
Al het verdriet zul je met mij zien
Als er op een dag niets meer in de stad te vinden is
dat je gelukkig maakt, kom dan terug naar de zee.
Ik neem je mee naar
de horizon, zodat je kunt zien hoe de wind met de wolken meebeweegt.
Als je op een dag een hand nodig hebt
Om je door de stormachtige tijd van het jaar te leiden
Of om het verdriet van je schouders te halen
Kom dan terug en luister met mij naar de zee die zingt!

Vreedzame zee
Poëzie: Hoang Kim Vu
Ik kom naar je toe, kijkend naar de vredige zee
, terwijl in mij mijn hart golven rolt,
emoties, brandende verlangens,
blijven stijgen, als een stijgend tij.
Weet je, iedere keer dat ik naar je toe kom,
ben ik als een boot die terugkeert van een storm,
vol bitterheid en ontberingen.
Een leven vol glorie en schande eindigt in het niets.
Blauwe zee, wanneer ben jij blauw geworden?
Zo onschuldig en zorgeloos.
Wie kan begrijpen dat achter die vrede
de onderstromen van liefde schuilen, op de bodem van het hart.
Liefde voor de zee
Verzamelen
Op een dag kwam de boot terug en vroeg aan de zee:
"Voelt de zee zich verdrietig zonder de boot?"
Als de wind naar het oosten draait, is er sprake van eenzaamheid. De
zee is koud, er is verlangen en wachten.
De liefde voor de zee is immens, hoog en ver weg.
Ik volg de wind van de open zee en stuur woorden van liefde.
Ver van de boot is de zee leeg en eenzaam
. In de avond wacht de diepe zee op je.
Zee van herinneringen
Poëzie: Minh Ly
Ik ben alleen op de zee
Mijn eigen lucht
Jouw liefde is als een golf
Die elke zomermiddag rolt
Ik wil je mijn eeuwige liefde sturen ,
als een wilde kust, eeuwig
genietend van de blauwe zee.
Ik wacht op je terugkomst,
de zee blijft je naam roepen,
de droevige wind wiegt je zachtjes,
mijn lieve persoonlijke woorden
Kom terug naar de oceaan, mijn lief.
Onze liefde is hartstochtelijk aan de blauwe zee.
De golven blijven zachtjes kabbelen.
Ik wacht nog steeds op je.

Humoristische gedichten over de zee: Wees niet jaloers op mij en de zee
Auteur: Anh Thu
Sinds wanneer… bestaat er een zee, weet je dat?
Maar het strand strekt zich zo ver uit...
Hoe lang... hoeveel levens, hoeveel generaties...???
De immense oceaan strekt zich uit tot aan de uiteinden van de aarde en de hemel.
Droevige dagen op zee, de boot beukt ver weg op de golven.
Als jij er niet bent, kom ik terug en luister ik naar het gezang van de zee.
Eenzame zee! Dus mijn hele leven verlang ik ernaar,
altijd stromend, onvermoeibaar op zoek naar de kust van de toekomst!
De zee is kalm en verdrijft alle wrok.
Ik hou van de zee sinds de dag dat jij kwam.
De zee streelde mij op de middagen dat jij je belofte brak.
De zee omarmde mij tijdens de verdrietige jaren.
Ik hou van de zee! en nu nog meer van je houden!
Laat me alsjeblieft niet achter als je boos bent!
Zee en kust
Verzamelen
De zee is kalm en streelt het witte zand. De
kust is kalm en laat in stilte de sporen van boten achter.
De zee gonst met elke rommelende golf en wiegt
het zand onder het gouden maanlicht.
De kust is stil, het hart koestert vele wensen.
Op een dag zal de boot weer over de golven varen .
Zowel de boot als de kust zullen hun droom van bergen en beken waarmaken.
Eeuwig drijvend, een onsterfelijk liefdeslied.
Poëzie over de zee en jou
De zee en jij
Auteur: Southern Wind
Ik hou
van de zee
. Van wie is de zee en sinds wanneer
bestaat die? De zee is kalm en daardoor heel mooi en poëtisch.
De zee is boos als de golven tegen het strand slaan.
Jouw zee, de mijne, mijn eeuwige liefde
Waarom schrijf je geen gedichten, zodat ik kan wachten, ik kan wachten
Zodat ik verdrietig kan zijn als de middag valt, verstrooid
Zodat de sterke wind mij kan strelen en strelen
Mijn zee
Auteur: Ho Nhu
Ik weet nog steeds hoe groot de oceaan is,
soms woelig en soms met golven die hoog oplaaien.
Soms is jouw oceaan zo geheimzinnig als een deken,
soms zo woest dat hij de storm niet wil stoppen.
De golven van liefde in jouw oceaan zijn altijd een illusie.
Erg zout, dus de weersverwachting is
vol met allerlei dingen.
Jouw oceaan, hoe stormachtig ook, de dageraad komt, stralend van vitaliteit
. De oceaan is enorm en verwelkomt de zeilen met sterke winden.
Til de boot omhoog en verbreed uw visie.
Houd van de oceaan, creëer en behoud vertrouwen.
Koester emoties en stuur ze naar duizenden herinneringen . Kom terug,
mijn liefste! De zee geeft liefde en schuld
Soms duwt de zee de boot zonder reden
Gewoon wachtend op elke ochtend De dageraad komt op
Vermengd met de zee als zomerdonder
De lucht en de zee, hoewel blauw geverfd in twee richtingen
Maar voor altijd toegewijd aan jou
Iedere keer dat ik je mis, laat de zee het gordijn zakken
Om geluk te verwelkomen om het verlangen te bevredigen.
De zee, jij en ik
Khai Nguyen
Iemand wil een kalm schip zijn,
dat de zee in twee helften verdeelt: de zee en mij.
Dat zal ik niet doen, mijn liefste. Ik
hou zo veel van de zee… en ik hou zo veel van jou!
Het schip drijft tussen twee stiltes, helt aan
de ene kant over en mist de andere.
Ik wil een korreltje zout zijn om te delen,
Oplossend in de oceaan, de oceaan dat ben jij – Ik houd niets voor mezelf
. Ik ben ik, een korreltje zout gedurende duizend jaar
. Altijd zout en trouw, voor altijd smeltend in de borst van de oceaan.
Als het kristalliseert, ontvang ik van jou het korreltje zout van het leven: liefde!
Zesendertigduizend dagen – zout is nog steeds zout, gember is pittig!
Grappige en humoristische gedichten over de zee
- Nếu tình yêu là biển
Học sinh sẽ là thuyền
Còn Phụ huynh là quyền
Sẽ cấm thuyền ra biển.
- Hoàng hôn trên biển thì màu tím
Nhưng em lại thích màu hồng
Mà tim em vẫn còn trống
Anh muốn chui vào không?
- Anh mang đi chút mặn
Em ngỡ mất biển xanh
Lòng này tuy nhỏ bé
Nhưng ngàn nỗi nhớ anh.
- Em và biển, tình yêu anh rộng mở.
Biển trong hồn và em ở trong tim.
Anh là cát in đậm gót chân em.
Sóng triều ghen hờn, dạt dào vội xóa.
- Sóng bạc đầu từ đó phải không anh?
Còn ngàn năm biển xanh vẫn huyền bí?
Không đâu em biển chẳng hề chung thủy
Dẫu bạc đầu sóng vẫn mãi thủy chung.
- Trả lại biển! Trả lại em cho biển!
Anh mang theo một chút mặn này
Để mỗi lúc vết thương thức dậy
Anh rót vào trong đó xót và cay!
- Nếu không được về với biển.
Em chẳng mơ thành dòng sông
Những con sóng phủ lên bờ bãi
Ồn ào mà trống trải mênh mông.
- Dòng sông em bắt đầu từ anh.
Cũng là nơi bắt đầu nỗi nhớ.
Sông mải miết tìm về nơi gặp gỡ.
Nơi sông và biển giao hòa.
- Biển có thể giấu nỗi buồn của biển.
Nhưng làm sao sóng giấu nổi lòng mình.
Em như cánh buồn căng gió.
Anh làm gì để giấu nỗi lòng anh?
- Anh vẫn biết tình em và tình biển.
Trong như gương và tha thiết rất nhiều.
Anh đi giữa hai mối tình tuyệt diệu.
Tuổi xuân mình trời đất cũng xôn xao.
- Dù khi biển tím chiều hoang dại.
Bão tố thời gian đổ trắng trời.
Biển khát trong anh ngàn con sóng.
Vẫn vỗ đêm ngày đến em thôi…
- Đứng một mình trước biển anh ơi!
Biết nói gì với ngàn con sóng vỗ.
Trời bao la thênh thang nhiều nỗi nhớ.
Và em biết kể thế nào cho cát trắng cảm thông.
- Biển dịu dàng, biển bỏ quên dịu êm.
Mà xôn xao trước tình em nóng bỏng.
Nhớ dáng người ở bên kia đại dương sâu rộng.
Không biết giờ này có đứng trước biển… nhớ em.
- Lòng người – cái biển tí hon.
Mà nghìn năm nữa vẫn còn sâu xa!
Có bờ để đánh thuyền ra.
Không bờ, để tự bao la sóng dào…
Thơ về biển hay nhất
Những bài thơ hay về biển như một bản tình ca, nhẹ nhàng vỗ về những trái tim cô đơn, lạc lõng.
Biển vào đêm
Phạm Thị Chiên
Ta đã về đây hỡi biển yêu ơi
Xa lâu rồi lòng chơi vơi nhớ quá
Từng con sóng ngày đêm đang vật vã
Nơi ta ngồi ụ đá cũng xanh rêu
Xa em rồi nhớ tiếng róc rách kêu
Từng bọt nước thích trêu đùa ai đó
Bóng vỡ toang trắng lan xa như có
Bàn tay nào tựa gió chạm nhẹ bay
Ik kom hier terug met een extatische zeeziel.
Verre liefde omringt de paarse zonsondergang.
De namiddag kleurt de wolken lieflijk.
Als ik stilsta en kijk, mis ik het verleden.
Toen we nog student waren, haalden we elkaar nog op en brachten we elkaar weg.
De witte zandstrook werd spaarzaam met de voeten betreden.
Het wilde paard dat
zand draagt, waarom ging het tegen de stroom in? De golven duwden de kust opzij, het water stroomde over en het zand loste langzaam op.
Ochtendgloriebloemen op het uitgestrekte zandstrand
Paars hart vol hoop
Jeugdige jaren vol dromen
Dit strand laat mijn hart sneller kloppen
Ik kom hier terug, mijn liefde is ondergedompeld,
ik stuur de verzen van de poëzie naar het hart van de zee.
Achter de zonsondergangheuvel, ik weet het,
de zee bij nacht, hunkerend en verlangend.
De zee en ik
Qui Phi Hoang
Als ik voor de oceaan sta, waarom voel ik mij dan zo klein?
Ook al heb ik mijn armen gespreid om het water te omarmen,
de golven blijven de oceaan zo groot maken
dat hij nog duizenden jaren zijn aspiraties zal blijven vervullen.
Het lange, sierlijke zandstrand wacht op de golven
en geeft hen zoete, liefdevolle kusjes.
Zelfs met grijs haar is er nooit een moment van boosheid.
Als er vrede is, is er een vloedgolf van verlangen.
Laat de wind soms zuchten
Want hij is jaloers op het zachte witte zand
Hand in hand voor een lange tijd, maar nog steeds niet voorbestemd om samen te zijn
Misschien duwt hij de golven gewoon steeds naar die plek.
Waarom voel ik plotseling mijn hart smelten
? Omdat mijn ziel ooit zo onschuldig was.
Ik hield van iemand, maar deed alsof ik dwaas was en liet mezelf
alleen achter op het verlaten strand.
De wind drijft de witte schuimkoppen van de zeegolven aan
Zoon Hong
De wind drijft de witte schuimkoppen van de zeegolven aan.
Het lot verjaagt de liefde en vult mijn hart
met gedachten. Mijn hart dwaalt af naar het niets.
Ik zoek een plek waar ik kan ankeren en mijn gedachten kan loslaten.
De uitgestrekte oceaan is moeilijk te vinden.
De sterren zijn stil geworden, waar zijn ze gezonken?
Sommige oevers zijn ondiep, andere zijn
diep. Elke nacht is mijn ziel vervuld van verdriet.
Het liefdesmerk staat diep in het hart gegrift.
Terwijl ze zich het verleden herinneren, spreiden de twee vogels hun vleugels in de lucht
en lieten hun ziel de verre wind volgen.
Vol verlangen, op zoek naar een plek om de liefde te bedrijven.
Onverwachts kwam de storm opzetten,
Die het lot van drijven en scheiden met zich meedroeg.
De persoon keerde terug naar die verre plek
. De kust was verlaten en de boot was alleen...
Het hart van een persoon die op zee loopt - auteur Huynh Minh Nhat
Laat in de nacht kwam de zee terug, de lucht was bedekt met koude mist.
De persoon die liep was verdrietig, vol zorgen.
De golven volgden zachtjes de resterende tranen
. De zoute geur van een ongeschreven liefdesbrief.
De zee is onmetelijk vol hartstochtelijke liefde.
Diep in de donkere nacht zijn verlangen en verdriet.
De uitgestrekte straat is half verborgen door de lichten. De
lange strook wit zand lijkt wel te snikken.
Mensen ontmoeten elkaar en laten elkaar achter om te treuren.
Het hart is verdrietig en koestert wrok vanwege de vele pijnen die het heeft veroorzaakt.
Pen en inkt kunnen het verleden wegwassen en snel doen verdwijnen
. Wachten tot de golven stijgen en de storm wit kleurt.
De wind speelt met de ijzeren wind en ritselt langs de zoom van het shirt.
Je haat de denkbeeldige minnaar die nog steeds dronken is.
De zee heeft de golven voor eeuwig in
haar armen gesloten. Je zult je de gouden herfst nooit meer vergeten!
Liefde voor de boot en de zee - auteur Hoang Minh Tuan
Liefde voor de boot Liefde voor de zee is hartstochtelijk
De zee omarmt de boot liefkozend
De boot volgend naar de horizon
De zachte golven zijn gevuld met liefde.
Terwijl we zachtjes met de
zeewind meedrijven, zijn we nauw verbonden met de boot.
Soms is de zee jaloers.
Waarom volgt de wind de boot altijd om ons mee te nemen?
De boot volgt de wind, dronken op de rivier,
De eenzaamheid van een wereld De oceaan
De oceaan mist de boot zo erg Oh boot
Ga weg met de wind, De oceaan, mijn hart doet pijn!
Soms is de zee te woedend en
brengt ze stormen van jaloezie en wrok met zich mee.
De andere boot durft niet uit te varen.
Het ligt voor eeuwig op de kade te wachten en te huilen om de zee!
Jaloezie is verdwenen, de zee is teruggekeerd
en brengt zachte en hartstochtelijke vrede. De zee brengt
vol en leeg
verlangen . De zachte golven doen de boot schommelen.
Vandaag strooit de heldere maan goud op de golven
De zee omarmt je De boot tikt zachtjes en vol passie
Oh boot, de liefde van de zee is vol Als je
ver weg gaat, vergeet dan niet om hier terug te komen De zee wacht.
Gedichten over de zee voor kinderen
Door gedichten voor te lezen aan kinderen, leren ze meer over het leven en verbeteren ze hun taalvaardigheden. Hieronder staan een aantal mooie gedichten over de zee voor kleuters. Raadpleeg ze gerust.
Zee
Auteur: Dang Han
Als een hele grote pan waarin
God soep wilde koken
Per ongeluk te veel zout toegevoegd
Dus stop, bewaar het!
Drink water in je hart,
de zee brult nog steeds, schreeuwt nog steeds
. Is het te zout?
Welk water lest de dorst?
De zee bulderde van vreugde
Toen we op het strand waren
De zee duwde de schouders van de volwassenen
Die golven naar de kinderen gooiden...
's Middags werd de zee verdrietig
Toen we het strand verlieten
Rees het water tot aan de kust
En we wilden samen in de auto stappen!
Oh zee, wacht even.
Het lijkt erop dat er nog steeds ruimte is.
Maar... de zee is zo groot.
Wij zullen afscheid moeten nemen!
De chauffeur keek naar de zee
en toeterde.
Het strand van mijn geboortestad
Auteur: Onbekend
Mijn geboorteplaats ligt aan het strand.
Het landschap is adembenemend mooi.
De zee is uitgestrekt en blauw
. Golven beuken op het zandstrand.
Vroeg in de ochtend klinkt er gezang.
Groepen boten zetten koers naar de kust. In de
middag gaat de zon onder.
Boten keren terug vol vis.
Mijn vaderland is zo rijk en mooi
. Ik houd heel veel van mijn vaderland.
Mijn geboorteplaats is de zee
Auteur: Onbekend
Mijn geboorteplaats ligt aan het strand,
verscholen achter het dennenbos.
Het hele jaar door hoor ik het ruisen van
de wind en het breken van de golven.
Op een heldere
herfstnacht
schijnt de maan helder. De golven van de oceaan glinsteren goudkleurig. Op een heldere zomerdag
waait het in het dennenbos.
's Nachts ligt de dauw nog nat op de bladeren .
De boot snijdt door de golven en zet koers naar de zee.
Als de zon scheef staat,
komt de boot terug vol vis.
De zee en de golven zijn symbolen van liefde en nostalgie geworden. Daarom gebruiken mensen vaak, wanneer ze daar zin in hebben, gedichten van vier woorden. Het zijn korte gedichten over de zee die Quantrimang.com hierboven heeft verzameld om hun gevoelens uit te drukken. Daarnaast kunt u verwijzen naar meer statussen over de zee, korte, interessante en romantische bijschriften over de zee om de meest indrukwekkende status te kiezen.