Exoplaneten zijn planeten die zich buiten het zonnestelsel bevinden. Exoplaneten behoren in principe tot een planetenstelsel, maar draaien om een andere ster, een zwart gat, een restant van een planeet of een andere planeet in plaats van om de zon. Ze bevatten dan ook talloze vreemde kenmerken en eigenschappen die als waardevolle kennisschatten voor astronomische onderzoekers worden beschouwd.
Er bestaan ontelbaar veel exoplaneten en uiteraard hebben veel van hen ook hun eigen manen, de zogenaamde exosatellieten. Omdat deze manen zo klein en zwak zijn in vergelijking met hun moederplaneet en ster, is er nog nooit een bevestigde, diepgaande detectie van een exosatelliet geweest. Onlangs hebben wetenschappers echter bewijs gevonden voor een speciale exosatelliet die, vergeleken met de omstandigheden op aarde, een ware hel zou kunnen zijn.
Volgens de eerste schattingen bevindt deze maan zich mogelijk in een baan om WASP-49 b, een gasreus die zich op meer dan 600 lichtjaar afstand van de aarde bevindt. De maan draait zo dicht om zijn moederster dat een jaar er slechts 2,8 dagen duurt. Bewijs voor het bestaan van deze maan is een natriumwolk die zich iets anders lijkt te bewegen dan de gastplaneet. Dit is een kenmerk dat enkele ongebruikelijke punten naar voren brengt.
De aanwezigheid van natrium is vergelijkbaar met wat we zien op Jupiters maan Io. Het oppervlak van deze maan is bedekt met honderden vulkanen en het is de planeet in het zonnestelsel die qua vulkanisch activiteit het meest actief is. Deze vulkanen barsten voortdurend uit en stoten allerlei stoffen uit, waaronder zwaveldioxide, natrium, kalium en andere gassen. Deze materiemix kan honderden kilometers de lucht in stijgen en daar gigantische wolken vormen die nog groter zijn dan Jupiter.
Toen onderzoekers de Very Large Telescope gebruikten om het WASP-49-systeem te observeren, ontdekten ze een soortgelijke zwavelwolk. Daarom denken wetenschappers dat er zich daar een vulkanische maan zou kunnen bevinden. Bovendien lijkt het erop dat deze wolk “in de tegenovergestelde richting beweegt van wat de natuurkunde ons vertelt dat het zou doen als het deel zou uitmaken van de atmosfeer van de planeet.”
Een ander bewijs voor het bestaan van deze vulkanische maan is dat de maan en haar moederster weliswaar allebei wat natrium bevatten, maar dat dit niet voldoende is om de enorme omvang van de zwavelwolk te verklaren.
" Er is iets anders dan de planeet en de ster die deze wolk creëren ", aldus onderzoeker Rosaly Lopes van NASA's Jet Propulsion Laboratory. " De ontdekking van deze planeet is zeer bijzonder, omdat het ons vertelt dat een vulkanische exoplaneet heel goed mogelijk is ."
De dramatische aard van deze maan is echter haar vernietiging. Bij Io wordt de planeet van binnenuit verhit door de enorme zwaartekracht van Jupiter. Deze zwaartekracht drijft de vulkanen op de planeet aan. Deze exoplaneetmaan verliest echter zoveel materie en staat onder zo'n grote zwaartekrachtdruk, dat onderzoekers ervan uitgaan dat de maan uiteindelijk permanent zal uiteenvallen.