Door de mens veroorzaakte rampen, van luchtvervuiling tot olielozingen, kunnen uit de hand lopen. Dit zijn de ergste milieurampen die door mensen zijn veroorzaakt .

Als u het woord 'ramp' hoort, denkt u waarschijnlijk aan grote gebeurtenissen die buiten de controle van de mens liggen. Orkanen, aardbevingen en bosbranden zijn enkele voorbeelden van onvermijdelijke natuurrampen. Maar de natuur is niet altijd de schuldige. Door de geschiedenis heen hebben mensen enkele van de meest verwoestende milieurampen veroorzaakt.
Door de mens veroorzaakte rampen, zoals luchtvervuiling en olielozingen, kunnen gemakkelijk oncontroleerbaar worden. Soms veroorzaken deze ongelukken onherstelbare schade aan de aarde en de wezens die op onze blauwe planeet leven. Daarom moeten we lering trekken uit de ergste rampen.
Hieronder staan enkele bekende milieurampen die veroorzaakt zijn door menselijke fouten.
De verschrikkelijke milieuramp veroorzaakt door mensen
De dode zone in de Golf van Mexico
In 1985 begonnen wetenschappers met het in kaart brengen van de dode zone in de Golf van Mexico. Een 'dode zone' is een gebied met een laag zuurstof- en voedingsstoffengehalte, waardoor het voor de meeste zeedieren ongeschikt is. De dode zone in de Golf van Mexico begint bij de rivier de Mississippi en komt elke zomer opnieuw voor.
Jarenlang hebben mensen de rivier de Mississippi vervuild met pesticiden, industrieel afval en giftige chemicaliën. Terwijl de rivier de baai in stroomt, komen er overtollige voedingsstoffen, zoals stikstof en fosfor, in het water terecht, wat leidt tot algenbloei. Deze bloeiperiodes creëren hypoxische zones in de baai, omdat de algen ontbinden en daarbij zuurstof meenemen.
Wetenschappers meten elk jaar de dode zone in de Golf van Mexico om de groei ervan te volgen. Volgens de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) was het rampgebied in 2021 16.000 vierkante kilometer groot.
Grote Pacifische Vuilnisbelt
Dit is een milieuramp die veroorzaakt wordt door menselijk afval. Deze plasticsoep in de noordelijke Stille Oceaan bestaat uit nauwelijks zichtbare stukjes plastic die door de North Pacific Gyre (NPG) bijeen zijn gebracht. De NPG is een draaikolk die wordt veroorzaakt door vier zeestromingen: de Californische, Noord-Equatoriale, Kuroshio en Noord-Pacifische zeestroming. Deze stromingen komen samen en transporteren water en vuil met de klok mee. Hierdoor ontstaat een ‘plaque’ van afval en microplastics die vast komt te zitten in de zeestromingen.
De omvang van deze afvalberg is onmogelijk in te schatten, maar het is slechts een van de vele vervuilde gebieden in de oceaan.
Gigantische "Dust Bowl"

Vanaf 1930 raasde er stof over de Great Plains in de Verenigde Staten, wat leidde tot een tien jaar durende, deels door de mens veroorzaakte ramp: de Dust Bowl. In die tijd werd een groot deel van het land in dit gebied overbebouwd en de meeste boeren besteedden geen aandacht aan het behoud van de bodem. Het land is daardoor dor en ernstige droogtes maken het probleem erger.
Deze factoren waren de oorzaak van de Dust Bowl, een gebeurtenis die negentien Amerikaanse staten onder het stof achterliet. Stof en vuil werden door de sterke wind weggeblazen en veroorzaakten een enorme stofstorm die zich over 10 miljoen hectare uitstrekte en boerderijen en gebouwen verwoestte. Toen de droogte in 1940 voorbij was en het stof was neergedaald, hadden 400.000 mensen hun huizen verlaten.
Nucleaire ramp op Three Mile Island
Een van de ernstigste ongelukken in de geschiedenis van de Amerikaanse kernenergie vond plaats op 28 maart 1979. De ramp vond plaats in de kerncentrale Three Mile Island, nabij Harrisburg, Pennsylvania.
Eerst viel een reactor in de centrale uit en werd automatisch uitgeschakeld. Vervolgens blijft een overdrukventiel in de turbolader, dat de kern moet koelen, in de open stand staan. Hierdoor verloor het systeem koelvloeistof en smolt de reactor gedeeltelijk. De beschadigde eenheid was niet meer te repareren en er kwam radioactief materiaal in het milieu terecht. Volgens de World Nuclear Association duurde het 12 jaar om de schade op te ruimen en kostte het 973 miljoen dollar.
Liefdeskanaalramp
Eind jaren zeventig werd Love Canal het toneel van een decennialange milieuramp. In de 19e eeuw besloot William T. Love een kanaal te bouwen in de wijk Niagara Falls in New York. Enkele jaren later verliet hij het kanaal echter. In 1942 begon de Hooker Chemical Company het terrein te gebruiken als industriële stortplaats. Het bedrijf dumpte ongeveer 21.000 ton chemicaliën en giftige stoffen in het kanaal voordat het de grond verkocht voor ontwikkeling.
Na hevige regenval in de jaren zeventig spoelden vaten met chemicaliën van de vuilstortplaats weg. Hierdoor raakte het gebied vervuild met giftige stoffen en moesten de 239 gezinnen die het dichtst bij de vuilstortplaats woonden, verhuizen. Ambtenaren ontdekten 421 verschillende chemicaliën in de huizen, het water en de omliggende grond.