Digitale broodkruimels: het KLF opsporen in 2017

Op 1 januari dit jaar, 30 jaar nadat James Cauty en Bill Drummond besloten een band te vormen, werd een video geüpload naar YouTube. Deze surrealistische film, deels videoclip en deels documentaire, ging over The KLF, de bekendste samenwerking tussen Cauty en Drummond.

Dit werd enkele weken later gevolgd door een foto, getweet door K2 Plant Hire , van een poster in Hackney. De poster, voorzien van het logo van uitgeverij Faber en Faber, verwees naar de release van een roman getiteld “2023 – een trilogie van The Justified Ancients of Mu Mu”, een andere naam waaronder Cauty en Drummond werken.

Er zijn een aantal andere websites verschenen die verwijzen naar de KLF, er zijn cryptische posters gespot en er zijn nieuwe video's geüpload, die allemaal doen denken aan het begin van een alternatief realiteitsspel (ARG) – een vorm van transmediale, op internet gebaseerde verhalen vertellen, nu alomtegenwoordig verbonden met alles, van tv-programma-koppelingen tot advertentiecampagnes voor videogames, maar iets dat The KLF aantoonbaar in de eerste plaats op gang heeft gebracht.

Alternatieve reality-spellen

De subversieve capriolen van Cauty en Drummond passen natuurlijk in een digitaal tijdperk van alternatieve reality-games. Op hun meest basale niveau zijn dit een vorm van transmediale verhalen waarbij de spelers aanwijzingen moeten oplossen om het verhaal van de game over een verscheidenheid aan echte en online platforms te verspreiden.

ARG's verschenen voor het eerst in de jaren negentig, met als vroeg voorbeeld het fictieve mysterie Dreadnot uit 1996. Het spel, gemaakt met behulp van een subsidie ​​van de San Francisco Chronicle , spoorde spelers aan om naar voicemails van personages te luisteren, de broncode van de website te onderzoeken en echte locaties in San Francisco. In plaats van een verhaal op een presenteerblaadje aan te bieden, zouden gebruikers het als een detective moeten opsporen.

Het vroege internet was een broedplaats voor soortgelijke verborgen verhalen, door ontwikkelaars en forumbewoners verweven over verschillende sites – verborgen in code en verhulde verwijzingen. Transmediale speurtochten kwamen echter echt tot hun recht in het eerste decennium van de 21e eeuw, toen marketingbedrijven de natuurlijke neiging van het internet naar onderling verbonden, onderling verbonden verhalen begonnen te kapen, gekoppeld aan de online cultuur van complottheorieën, om commerciële ARG’s te creëren – waardoor vaak de indruk ontstaat van een bredere fictiewereld rond een specifieke film, album, videogame of tv-programma. Recente voorbeelden zijn onder meer ‘Find 815’, gemaakt ter promotie van de tv-serie Lost , en ‘Year Zero ’, voor het gelijknamige Nine Inch Nails -album.

(Boven: vanaf het “Jaar Nul” ARG)

Hoewel het onmogelijk is om de uitvinding van ARG's aan één individu toe te schrijven, zou men eerlijk kunnen zeggen dat Cauty en Drummond een grote invloed hebben gehad op hun ontwikkeling sinds de jaren negentig. Het gebruik van cryptische advertenties door de KLF op billboards en in de nationale pers kan bijvoorbeeld worden opgevat als een bijzonder subversieve, pre-internetvoorloper van de moderne ARG – waarbij reeds bestaande mediastructuren voor hun eigen doeleinden worden gekaapt.

Knippen en plakken met The KLF

Voordat smartphones en laptops een platform boden voor verhalen die zich op platformen uitstrekten om internetgebruikers te laten struikelen met referentiële konijnenholen en websites voor nepbedrijven, ondermijnde de KLF vrolijk de ideeën over de werkelijkheid, zoals gepresenteerd in de media die we consumeren.

Door de vele iteraties van The KLF hebben Cauty en Drummond nieuwe wegen ingeslagen met hun sampling, of ‘creatief plagiaat’ zoals het bekend werd. Met behulp van een digitale sampler extrapoleerden ze bestaande popmuziek en transformeerden deze tot iets nieuws. In plaats van dat sampling iets was dat gebeurde in de laatste fase van het maken van een plaat, maakten Cauty en Drummond het tot een integraal onderdeel van het creatieve proces.

Helaas zorgde deze gewoonte om muziek te lenen zonder toestemming van de eigenaar ervoor dat ze door Abba werden aangeklaagd wegens het samplen van “Dancing Queen” voor “The Queen and I”. Desalniettemin zou hun sampling elektronische bands zoals de Utah Saints inspireren , die Kate Bush 's "Cloudbusting" sampleden voor hun debuutsingle "Something Good", hoewel Jez Willis van de band eerst toestemming kreeg.

De cultuurverstorende capriolen van de KLF hielden niet op bij het zonder vergunning bemonsteren, en hadden een zekere neiging tot grootsheid. Ze gebruikten ooit een koerier om hun prijs van de Brit Awards in ontvangst te nemen, staken £ 1.000.000 in brand op een Schots eiland en maakten – via de website van de band K2 Plant Hire – in 1997 plannen bekend om de “People's Pyramid” te bouwen. Dit zou een naar schatting 46 meter hoog bouwwerk worden, opgetrokken uit evenveel bakstenen als er in de 20e eeuw Britse geboorten waren. Het werd niet gebouwd, waarbij The Guardian destijds opmerkte dat “een bouwvergunning een probleem zou kunnen vormen”.

De KLF verliet de muziekindustrie net zo bombastisch als ze er binnenkwamen, door een thrash-metalversie van "3AM Eternal" uit te voeren met Extreme Noise Terror tijdens de Brit Awards van 1992 , waarbij Cauty machinegeweren op de menigte afvuurde, voordat hij wegliep. podium voor de omroeper die verklaarde: "De KLF heeft nu de muziekbusiness verlaten". Vervolgens lieten ze een dood schaap achter bij een van de afterparty's met een briefje met de tekst 'Ik stierf voor de ooi, eet smakelijk', voordat ze hun volledige catalogus verwijderden.

Dat zie je One Direction niet doen...

Complottheorieën

Hoewel The KLF had verklaard dat ze pas zouden terugkeren zodra de wereldvrede was hersteld, maakten ze in 1997 een enkele live-return van 23 minuten met "Fuck the Millennium", onder de naam 2K. In plaats van op conventionele wijze reclame te maken voor het concert in het Londense Barbican Centre, werd het aangekondigd door middel van paginagrote advertenties voor K2 Plant Hire, waarin de lezers werd gevraagd te stemmen of ze wel of niet “***k The Millennium?” moesten gebruiken, met behulp van de “Millennium Crisis Line”. . Blijkbaar wilde 89% van de respondenten het millennium verpesten…

Inspelen op het idee van samenzweringstheorieën – het soort dat stukjes touw ziet die vastgezette krantenknipsels met elkaar verbinden – is een belangrijk onderdeel van wat een ARG maakt. Dit is een wereld waarin de KLF leeft, met bijzondere aandacht voor het complotnummer 23. Naast de 23 minuten durende duur van het “Fuck the Millennium”-concert, is het catalogusnummer van The Justified Ancients van Mu Mu's debuutsingle (“All You Need Is Love”) was JAMS 23, terwijl de “JAMsmobile” van het duo (een Amerikaanse Ford Galaxie-politieauto uit 1968, eigendom van Cauty) het nummer 23 op het dak had.

Het naar zichzelf verwijzende karakter van de band zet zich voort, waarbij het account waarop de recente YouTube-video staat oorspronkelijk vernoemd is naar de kentekenplaat van de politieauto van James Cauty (“WGU 18G”). Het account staat nu onder de naam Luther Blissett, een populair pseudoniem dat wordt gebruikt door culturele activisten en artiesten.

(Boven: de recente K2 Plant Hire-poster)

Net als bij ARG’s en complottheorieën zijn de grenzen tussen waarheid en leugens vaak onzeker als het om The KLF gaat. Aanvankelijk werd gedacht dat de video door de band zelf was uitgegeven, maar later werd beweerd dat het een gevonden VHS-opname was van iets dat was samengesteld voor een boekbespreking uit 2015. Zelfs hiermee is er onzekerheid. Een video-ingenieur met wie ik sprak, zei dat ze vond dat de video nieuw gemaakt leek, met bewerkingen in VHS-stijl op nieuw beeldmateriaal.

Het konijnenhol komt inderdaad op vreemde plaatsen terecht. Tot voor kort was er ook een website voor de Doyce Street Mining Company: een bedrijf waar James Cauty directeur van is . Deze website verklaarde op de voorpagina: “Jimmy heeft ons het laten doen!” Afgezien van enkele kunsttentoonstellingen in 2014 is er weinig spoor van het bestaan ​​ervan. Is het een kunstruimte? Maakt het deel uit van een door de KLF geleide ARG-samenzwering in de media? Denk ik te veel na?

Het systeem gamen

Maar in tegenstelling tot veel ARG's, waar er een uiteindelijke beloning is voor het volgen van het complexe spoor over de verschillende platforms, hebben Cauty en Drummond altijd geweigerd uitleg te geven. Net als de discordiaanse groep in The Illuminatus! Trilogie – een trilogie van romans uit 1975, waaraan Cauty en Drummond de naam “The Justified Ancients of Mu Mu” ontlenen – weerspiegelen de tactieken van het geheime genootschap om chaos te verspreiden.

Deze chaotische elementen kwamen naar voren in de uitvoering Fuck the Millennium, een surrealistische mengelmoes van zuur koper, havenarbeiders uit Liverpool die ‘Fuck the Millennium’ zongen en een mannenkoor dat ‘K Sera Sera’ zong, terwijl Drummond en Cauty zich ronddraaiden. het podium in elektrische rolstoelen.

“Het was heel anarchistisch”, zegt operasopraan Sally Bradshaw , die verscheen tijdens de reeks “K Sera Sera”. "Ik denk niet dat ze een heel duidelijk choreografisch plan hadden van wat ze gingen doen."

In tegenstelling tot typische ARG's, die normaal gesproken leiden tot een eindconclusie of, in het geval van marketing, tot een eindproduct, geeft de KLF hun publiek niet veel antwoorden. Voor hen lijkt de reis belangrijker dan de bestemming. Ook in tegenstelling tot marketing-ARG's, verweven de KLF geen stompe verhalen om een ​​film of tv-programma te geselen. Achter al hun waanzin tarten Cauty en Drummond doelbewust de conventies, met een krachtig politiek commentaar op hun capriolen – hoe anarchistisch ze ook zijn.

Wat nu?

Velen hadden gehoopt dat de onlangs geüploade video de terugkeer van The KLF in de muziekindustrie zou aankondigen, maar voorlopig lijkt het erop dat alleen de roman 2023 zal worden uitgebracht. 2023 wordt beschreven als een “Utopisch kostuumdrama, dat zich afspeelt in de nabije toekomst, geschreven in het recente verleden”.

Niettemin blijft hun zelfrefererende karakter bestaan. De zwevende piramide op de posters doet denken aan de “Volkspiramide” die voor het eerst werd beloofd in 1997. De vermelding op Amazon bevat ook de tekst “Nou, we zijn weer terug/ze hebben ons nooit eruit gegooid/twintigduizend jaar/SHOUT SHOUT SHOUT,” uit ‘All you need is love’ van The JAMs.

Zie gerelateerd 

De toekomst van augmented reality ligt in de avant-garde van de jaren dertig

Betreed een psychedelisch virtueel bos in Treehugger: Wawona

Maak kennis met de schrijvers die literatuur het smartphonetijdperk in duwen

Zoals alle beste artiesten laten Cauty en Drummond zien, maar vertellen ze niet. Ze weigeren commentaar te geven op hun terugkeer, behalve om te zeggen dat ze “hard aan het werk zijn in hun lichtindustriële eenheid” (mogelijk de L-13 Light Industrial Workshop waarmee Cauty verbonden is).

Met de huidige aandacht voor ‘nepnieuws’, een VK dat onzeker is over zijn toekomst buiten de EU en een Amerikaanse president die meer geneigd is tot Twitter-tirades laat op de avond dan tot officiële persconferenties, is dit nu meer dan ooit het juiste moment voor James Cauty en Bill Drummonds realiteitsvervormende capriolen. Om de eerste poster te citeren die hun nieuwe materiaal aankondigde: “2017: What the fuck is er aan de hand?”