Home
» Wiki
»
Dit is het laatste moment waarop een ster sterft
Dit is het laatste moment waarop een ster sterft
Wanneer een ster het einde van zijn leven bereikt en sterft, kan dat een dramatische, verwoestende gebeurtenis zijn. Hierbij komt een explosie van hitte en licht vrij, maar er ontstaan ook prachtige nieuwe vormen. De nieuwste afbeelding van de Hubble-ruimtetelescoop legt de nasleep van de dood van een ster vast en toont een opvallend object dat een planetaire nevel wordt genoemd.
De naam "planetaire nevel" is eigenlijk een beetje een verkeerde benaming, aangezien deze objecten niets met planeten te maken hebben. Ze kregen deze naam van vroege astronomen, die ronde objecten door telescopen observeerden en deze ten onrechte voor verre planeten aanzagen. Het zijn in feite wolken van stof en gas die ontstaan door stervende sterren.
Kohoutek 4-55
Deze specifieke planetaire nevel, Kohoutek 4-55 genaamd, bevindt zich in de Melkweg op een afstand van ongeveer 4.600 lichtjaar. De verschillende kleuren in de afbeelding representeren de verschillende elementen die vrijkomen wanneer de ster sterft.
NASA legt uit: " Een planetaire nevel is de laatste spectaculaire vertoning in het leven van een reuzenster. Terwijl een rode reus geen brandstof meer heeft en zijn laatste gaslagen afstoot, stort zijn dichte kern verder in, wat een laatste uitbarsting van kernfusie veroorzaakt. De blootliggende kern bereikt extreme temperaturen en zendt ultraviolet licht uit dat de atomen in de gaswolk ioniseert, waardoor ze fel opgloeien. In deze afbeelding staan rood en oranje voor stikstof, groen voor waterstof en blauw voor zuurstof ."
De bijzondere structuur van Kohoutek 4-55 is vrij ongebruikelijk, omdat de verschillende lagen als gekleurde cirkels verschijnen. Deze fase is kort vergeleken met de levensduur van een ster: binnen enkele tienduizenden jaren verdwijnen de gloeiende gaswolken en blijft alleen de kern van de dode ster over in de vorm van een witte dwerg.
De foto is ook een emotioneel moment voor Hubble, omdat het de laatste afbeelding is die gebruikmaakt van gegevens van een van zijn instrumenten: de Wide Field and Planetary Camera 2 (WFPC2). Het instrument werd in 2009 vervangen door de modernere Wide Field Camera 3 (WFC3), maar wetenschappers zijn de afgelopen 16 jaar doorgegaan met het verzamelen van gegevens van het oude instrument, inclusief de laatste gegevens van vóór de vervanging ervan. Deze zijn nu verwerkt met behulp van de meest geavanceerde technieken om deze verbluffende afbeelding te creëren.