Netflix heeft veel succes gehad met zijn geanimeerde videogame-adaptaties en Devil May Cry is daar één van. Devil May Cry is gebaseerd op de gelijknamige videogamereeks en begint als een tussenfilmpje, waarin lang en ongemakkelijk de regels van de wereld en de magische systemen worden uitgelegd. De presentatie is belangrijk, maar te repetitief, waardoor Devil May Cry vanaf het begin al benauwend is. De unieke "glimpjes" en onverwachte diepgang in de laatste afleveringen van de serie waren echter een aangename verrassing.

In het hedendaagse animegenre is het niet voldoende om alleen maar geweldige animaties en gevechtsscènes te hebben. Dit is een basisvereiste om het publiek te trekken en hen geïnteresseerd te maken in de serie. Devil May Cry voldoet al snel aan deze basisvereiste met zijn gemakkelijk te beminnen klassieke hoofdpersoon, Dante, ingesproken door Johnny Yong Bosch. Hij is sterk, geestig en een beetje kinderachtig. Dit alles maakt dit personage boeiend en toch toegankelijk. Zijn gezelschap, Mary (Scout Taylor-Compton), is ook een bekend personage, maar het duo ontwikkelt naarmate de afleveringen vorderen steeds meer diepgang.
Devil May Cry anime recensie
Devil May Cry heeft een meeslepend verhaal, maar zou sneller in de plot moeten komen
Van Dante's stijl en esthetiek tot de actiescènes met wapens: Devil May Cry bevat invloeden van andere anime, wat niet per se slecht is. Fans van het genre zullen dat waarderen en zeker genieten van de beelden van de film, die naarmate de serie vordert steeds bloederiger en experimenteler worden. Het is echter moeilijk om te wachten tot deze interessantere elementen verschijnen.
In aflevering 6 trekt Devil May Cry de aandacht van het publiek en blijft de interesse behouden tot het einde van de serie. Hoewel het in een seizoen van acht afleveringen te laat is om op gang te komen, maken de laatste drie seizoenen dit ruimschoots goed. Devil May Cry mist echter nog steeds de nodige karakterontwikkeling, vooral in de demonenjagende Dante, om als een echt goede anime te worden beschouwd.
De soundtrack van Devil May Cry mag u niet missen. Deze geeft de emo-toon en de horrorelementen van het verhaal perfect weer. Hoewel de speldenprikken misschien meer neigen naar het dwaze dan naar het dramatische, past dit wel bij de meer komische kant van de serie. Devil May Cry trekt zich niets aan van de plotselinge veranderingen in toon en spanning, zolang het maar zijn boodschap overbrengt. Dit is geen ongewoon aspect van het genre.
The White Rabbit, de eerste slechterik in Devil May Cry, maar zeker niet de enige, is een van de weinige personages met diepgang en complexe motieven. Hoewel zijn wens om de demonenwereld naar de mensenwereld te brengen meteen wordt afgeschilderd als de grootste slechterik van de serie, moedigt Devil May Cry ons aan om het Witte Konijn te begrijpen, ook al kunnen we niet volledig met hem meeleven. De emotionele reis die we met het Witte Konijn doormaken, weegt veel zwaarder dan de band met zowel Maria als Dante. Dat is teleurstellend en een minpunt dat in een vervolg misschien moet worden opgelost.

De grote boodschap van Devil May Cry is verrassend diepgaand
Het contrast tussen de vrij kinderlijke humor, de standaard karakterarchetypen en de intensiteit van het einde van seizoen 1 is enigszins schokkend. Kritiek op het Amerikaanse imperialisme en exceptionalisme staan centraal in Devil May Cry, waarbij de plot veel belangrijker is dan Dante's zoektocht als demonenjager.

Overzicht van de voor- en nadelen van de anime Devil May Cry
Voordeel
- Deze anime roept diepe morele vragen op.
- De hoofdvijand heeft een verbazingwekkend achtergrondverhaal.
- Devil May Cry krijgt vorm en wordt boeiend.
Nadelen
- Devil May Cry besteedt veel aandacht aan herhalende uiteenzettingen.
- Sommige humor en dialogen lijken kinderachtig.
- Het duurt een aantal afleveringen voordat je de plot begrijpt.