Schaduw van een persoon op een trede in Hiroshima, Japan. Foto: Universal History Archive/Universal Images Group
Sterker nog, de schaduwen kunnen de laatste momenten van elk persoon weergeven. Hoe ontstaan deze schaduwen?
Volgens Dr. Michael Hartshorne, een expert bij het National Museum of Nuclear History and Science in New Mexico, straalde er bij de ontploffing van een bom intense hitte en licht uit van de explosieplek. Dit was het gevolg van kernsplijting. Mensen en objecten absorberen licht en energie en beschermen zo de structuur erachter. Het licht verbleekt het beton en de steen rond de schaduwen.
De enorme energie die vrijkomt bij de explosie van een atoombom, plant zich voort in de vorm van fotongolven van verschillende golflengtes. Denk hierbij aan lange golven zoals radiogolven en korte golven zoals röntgenstraling en gammastraling.
Tussen lange en korte golven bevinden zich zichtbare golflengten die energie bevatten die het menselijk oog als kleuren waarneemt.
Gammastraling kan door kleding en huid heen dringen en ionisatie of elektronenverlies veroorzaken, waardoor weefsel en DNA beschadigd raken en het menselijk lichaam schade oploopt.
De gammastraling die vrijkomt bij een atoombom wordt overgedragen als thermische energie, die temperaturen kan bereiken van meer dan 5.500 graden Celsius. Wanneer deze thermische energie een object raakt, bijvoorbeeld een fiets of een persoon, wordt deze geabsorbeerd. Hierdoor ontstaat er een schaduweffect in de verbleekte omgeving.
Een figuur verscheen op de trappen van een bank in Hiroshima na de atoombomexplosie. Foto: Universal History Archive/Universal Images Group
Door verwering en erosie door wind en water zijn veel schaduwen die op de rotsen vielen, verdwenen. Tegenwoordig worden enkele silhouetten apart bewaard in het Hiroshima Vredesmuseum, zodat toekomstige generaties ze kunnen bewonderen en over na kunnen denken.